Ζηλεύω τους συντρόφους της μητέρας μου. Πώς θα το ξεπεράσω;
Ζηλεύω τους συντρόφους της μητέρας μου. Πώς θα το ξεπεράσω;
Εδώ και λίγο καιρό βλέπω ότι ζηλεύω τους γύρω μου και νιώθω συναισθήματα υποβάθμισης. Γιατί αυτοί να τα έχουν όλα και να τους αποδέχονται όλοι και ειδικά κορίτσια, που δεν το περίμενα λόγω συμπεριφοράς!
Επίσης, ζηλεύω πολύ τους συντρόφους της μητέρας μου, όταν είναι μόνοι τους ή κάνουν έρωτα, επειδή τους έχω τσακώσει το λέω. Δεν είναι μόνο στη σαρκική επαφή αλλά και γενικώς!
Πώς μπορώ να ξεπεράσω το πρόβλημά μου.
Παρακαλώ δώστε μου μια απάντηση!
Στο ερώτημά σας απάντησε η Σμαρούλα Κυριαζίδη, Σεξολόγος, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Αγαπητέ αναγνώστη,
Η ζήλια είναι ένα πανανθρώπινο συναίσθημα, φυσιολογικό και χρήσιμο. Μας βοηθά να εξελισσόμαστε, να μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, ειδικά αν εξετάσουμε τί ζηλεύουμε, για ποιο λόγο, και σε ποια φάση της ζωής μας.
Η εφηβεία (όψιμη εφηβεία, 17-19 ετών) στην οποία βρίσκεστε, ευνοεί τη σύγκριση, τη μίμηση, δηλαδή να έχετε ένα πρότυπο το οποίο σας γοητεύει, το θαυμάζετε και σε αυτό θα θέλατε να μοιάσετε. Αυτό είναι φυσιολογικό, υγιές και απολύτως θεμιτό.
Ωστόσο, η υπερβολή του, δηλαδή η σκέψη σας ότι «όλοι κάνουν πράγματα σωστά ή τα καταφέρνουν καλύτερα» ξεφεύγει από τον αρχικό του σκοπό και δε σας βοηθά. Αντιθέτως, σας καθηλώνει και σας περιορίζει μέσα στον κλοιό της λέξης «ζήλια» και όλο των δυσφορικών συναισθημάτων που τη συνοδεύουν.
Θυμός, θλίψη, απόρριψη, απογοήτευση.
Το αρχικό κίνητρο κινδυνεύει να χαθεί και η όλη φάση φαντάζει με μια συναισθηματική φυλακή χωρίς σχέδιο διαφυγής.
Είναι λογικό να αισθάνεστε παγιδευμένος.
Σε συνδυασμό με τη σύγκριση με τους συντρόφους της μητέρας σας, που ενδεχομένως δημιουργούν στο μυαλό σας ως άτομα του ίδιου φύλου αλλά μεγαλύτερα (ίσως και ικανότερα;) ο κλοιός σφίγγει και οι λύσεις λιγοστεύουν.
Όπως αναφέρετε παραπάνω το ζήτημα είναι «Με ποιόν συγκρίνεστε;». Οι σύντροφοι της μητέρας σας είναι άντρες μεγαλύτεροι σε ηλικία, με άλλα χαρακτηριστικά και κατακτήσεις.
Ενδεχομένως, εδώ το ζήτημα δεν είναι ΜΟΝΟ η σύγκριση αλλά το γεγονός ότι μοιράζεστε το χώρο σας αλλά και τη μητέρα σας, δηλαδή τη σχέση που έχετε μεταξύ σας με άλλα άτομα. Μπαίνουν τρίτα άτομα και σε μια ευαίσθητη ηλικιακή φάση στην οποία βρίσκεστε τα συναισθήματα σαφώς είναι δυσκολότερα και εντονότερα.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω για το ρόλο της αντρικής φιγούρας στη ζωή σας γενικότερα, δηλαδή, αν περιορίζεται στους συντρόφους της μητέρας σας ή υπάρχει κάποιο άτομο του ιδίου φύλου με το οποίο υπάρχει κοντινή σχέση που σας επιτρέπει να συζητάτε θέματα που σας απασχολούν (παππούς, πατέρας κοκ).
Επίσης, αν επιτρέπεται η διέλευση συντρόφων της μητέρας σας με την παρουσία σας μέσα στο σπίτι.
Είναι κάτι που έχει συζητηθεί μεταξύ σας (με τη μητέρα σας), ή το έχετε δεχτεί χωρίς τη θέληση σας;
Υπάρχει κάποιος ενήλικας που θα μπορούσε να το βοηθήσει να περιοριστεί;
Οτιδήποτε θελήσετε, είμαι στη διάθεση σας.
Σμαρούλα Κυριαζίδη
Yποψήφια Διδάκτωρ Κλινικής Σεξολογίας,
Doctor of Human Sexuality, IASHS, CA, USA
Σεξολόγος, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Κλινική Ύπνωση για σεξουαλικές δυσλειτουργίες
MA Columbia University, N.Y., USA/ MSc IASHS, CA, USA
